Wat het was Het centrum van Hilversum was vroeger een aaneenschakeling van zandpaden en grote boerderijen rondom een aantal brinken, zoals de Kerkbrink. De gemeenschap bestond voornamelijk uit boeren en rondom het dorp lagen enghen, akkervelden met onder meer boekweit.
In 1864 werd de spoorlijn aangelegd, waarna het centrum verdichtte en (luxe) winkels werden geopend. Het oude stratenpatroon bleef gehandhaafd en voor de komst van de auto waren de pleinen rustige, lommerrijke pleinen waar de boeren ’s avonds het vee bijeendreven dat overdag buiten het dorp graasde.
Wat het kan zijn Door Hilversum autoluw te maken en het centrum helemaal autovrij, komt die rustige uitstraling weer terug. De Keibrink krijgt weer de allure van weleer; forse bomen zorgen voor een aangename, groene sfeer. En nodigen uit om te genieten van onze gastvrije horeca en goed gezelschap. De ’s-Gravelandseweg, waaraan het Keiplein ligt, wordt weer het domein van fietsers en voetgangers. Door het verwijderen van onnodige verharding, krijgt het plein weer de duurzame uitstraling van de brink die het ooit was. De waterdoorlatende bestrating voorkomt overlast na hoosbuien en grote schaduwrijke bomen hittestress tijdens warme dagen. En tegelijk voor een prettige ambiance, passend bij de groene tuinstad die Hilversum altijd is geweest.
Langgewenst Tegelwippen
De hittestress slaat toe. Daarom zijn we aan het tegelwippen. En waar kunnen we beter laten zien dat we het serieus nemen dan op het Langgewenst, het meest verharde plein van Hilversum? Krijgt ons marktplein de sfeer en uitstraling, zoals ons brinkdorp die verdient?
Wat het is De meeste dagen een groot kaal plein met alleen Mout als verrassende ontmoetingsplek. En af en toe een evenement. Verder de komende jaren steeds meer een plek waar je niet wilt zijn: Hittestress. Het wordt tijd om te anticiperen op de steeds heftigere gevolgen van de klimaatverandering.
Hoe het kan zijn Een plek die bijdraagt aan de sfeer en uitstraling van ons centrum. Waar een bomendek voor verkoeling zorgt voor omwonenden, marktbezoekers en evenementen, die op menselijke schaal bijdragen aan het bij elkaar brengen van mensen. Een lommerijk plein, een brinkdorp waardig. Een parel die onze oorspronkelijke identiteit versterkt.
Geef de straat terug
“Naar een harmonische organisatie van ruimte waaraan mens en maatschappij behoefte hebben”. Dit citaat van Dudok zou centraal moeten staan in de woonstraten. Dit is ook de koers van de gemeentelijke visie Openbare Ruimte: Ruimte vrijspelen voor groen, klimaatadaptatie, spelen, fietsen en ontmoeten. Maar wel met de kanttekening dat het alleen kan als het ruimtebeslag van de (stilstaande) auto in de stad afneemt. Dus als de bewoners bewogen wordt om zich op een andere manier door de stad te bewegen’ (einde citaat).
Hoe het is De straat wordt nu gebruikt als openbare parkeerplaats, zo nodig met twee wielen op de stoep. En als we niet ingrijpen, dan is de trend dat dit alleen maar erger wordt. Het behoeft geen nadere toelichting wat het effect hiervan is op de doelstellingen wat betreft groen, klimaatadaptatie, spelen, fietsen en ontmoeten.
Hoe het kan zijn Bewoners vinden elkaar in straat- en buurtchallenges en de gemeente sluit hier met maatregelen op aan. Bewoners spreken met elkaar af geen pakjes meer thuis, maar in de pakketkluizen op centrale plekken te laten bezorgen. Dat scheelt veel bestelbusje door de straat. En als er gereden wordt, dan is dat stapvoets. Zelden met de auto, deze staat tegen lagere kosten geparkeerd bij de stadpoorten, waar die bovendien slim geladen wordt. De fiets en haar verschillende vaak elektrische zusjes zijn veel aantrekkelijker voor de meeste ritten, want de meeste ritten zijn kort. Per 8 huishoudens is er een deelauto, maar de deelbakfietsen zijn populairder. Zo is er weer plaats voor spelen, ontmoeten en heel veel groen, met zorg onderhouden door de bewoners zelf. Het kan beginnen door te pakken na een straatspeeldag of schoolconvenanten, na buurtinitiatieven voor energie en warmte. Of met een challenges ‘buurtgroen’ (tegelwippen?).
